Dinsdag de langste dag 398 km Spanje

​

We hebben vandaag geslapen tot 8 uur dus dat was bijna het klokje rond, kun je nagaan hoe vermoeiend motorrijden is. Er was weer een heerlijk ontbijt wat in dit hotel erg uitgebreid is. Gebakken of gekookt ei, je kunt brood of broodjes roosteren, er is fruit, yoghurt, cornflakes noem het maar op. 

Vandaag heeft Richard de langste route gemaakt, bijna 400 km. Het is weer erg warm vandaag maar aan het eind van de dag...jawel je zult het niet geloven maar we krijgen regen onderweg. Maar goed dat een mens niet alles van tevoren weet.

We rijden het grootste deel van de dag in Spanje, om precies te zijn in Catalunya. Als we Andorra verlaten moet dat via een tunnel waar de douane staat. Wij kunnen gewoon doorrijden maar veel Spanjaarden worden toch echt wel gecontroleerd. Dat hadden we al gehoord van Erik uit Drancy. 

Als we in Catalunia rijden stoppen we even om foto,s te maken. En verder gaat het via El Gallos, 1723 meter hoog. We zien een leuk restaurantje waar we koffie gaan drinken. We blijken gestopt te zijn  bij het Parc Natural de l alt Prineu. Naast het restaurant hebben ze grote brokken steen tentoongesteld die ongeveer 200 miljoen jaar oud waren en daar in de buurt opgegraven zijn. Heel apart en mooi om te zien, graniet, kwarts, oliehoudend gesteente etc. Als we naar de berg kijken die aan de andere kant ligt zien we ineens helemaal aan de top een koe lopen. Wist niet eens dat er ook klimkoeien bestonden, wel klimgeiten, maar het waren echt koeien

En we gaan weer verder want er is onderweg nog zoveel moois te zien. De bergen zijn zo indrukwekkend. D Col de Nagro bijvoorbeeld, mooie bochten met erg veel stuurwerk voor Richard. Op een gegeven moment kreeg ik toch wel honger maar ja, hoog in deze bergen waar heel veel is aangelegd voor het skiën geen restaurant te bekennen. En toen we er eindelijk een vonden zat het binnen en buiten vol met Spaanse families en het zag er niet naar uit dat ze snel zouden vertrekken.  Kon er wel even lekker gaan plassen.

Maar dan eindelijk, het was inmiddels half 5 !!!! op Col de Port, die naam vergeet ik niet zagen we een leuk restaurant. En wat denk je, zitten we net te eten begint het me toch te regenen, je wilt het niet geloven maar het gebeurde toch maar. De hele dag zweten we in ons motorpak, vinden we eindelijk een leuk plekje om te eten moeten we naar binnen rennen omdat het regent.

Dan maar, toen we verder wilden rijden, het regenpak aan en op weg terug naar Andorra.  Het bleef maar regenen en daar kwam bij dat ook de benzinetank leeg raakte. In Andorra het centrum was het weer erg druk met stilstaand verkeer en toen we eindelijk bij een tankstation aankwamen had Richard precies anderhalve liter benzine over in de tank. Om half 8 kwamen we dan eindelijk bij het hotel aan. Deze keer smaakte het wijntje wel heel erg lekker Ik merk nu wel met dit verhaal schrijven dat het een vermoeiende dag was maar wel heel erg de moeite waard. Een ding zal ik morgen zeker doen: op tijd zeggen ik heb honger want half 5 lunchen iedere dag gaan we dus echt niet doen. tot morgen