Maandag 2 de voorlaatste dag

We rijden vandaag in en rondom Andorra zelf. Iedere dag zijn we eigenlijk of de grens met Spanje of de grens met Frankrijk overgegaan met ook op Andorra zelf zijn er m mooie wegen te vinden die door de bergen daar gaan. 

Beneden aan de berg vanaf ons hotel moet ik eerst even lang de Farmacia, heb wat spulletjes nodig voor de verzorging , iets te weinig meegenomen van thuis.Ik ben dan ook niet zo gewend om 14 dagen op vakantie te zijn dus dan wordt uitrekenen wat je nodig hebt wat moeilijker haha. In mijn gebroken Spaans krijg ik dan toch dat mee wat ik nodig heb.

We rijden naar Lac D''Engolasters, 1409 meter hoog. Het is een mooi weg naar een eer wat kunstmatig blijkt te zijn aangelegd. Als we boven aankomen staat een aardige spaanse parkeerwachter ons te woord in het Engels, wel zo makkelijk en verteld ons war we de motor mogen parkeren. Voor motors hoef je niet te betalen hier boven, wel voor auto's. Om bij het meer te komen moet je eerst nog een stuk door het bos naar beneden lopen, en dus straks ook weer naar boven en dat laat de rug van Richard niet toe. We maken een foto en willen daar in het restaurant wat drinken maar dat blijkt nog gesloten te zijn, raar maar waar terwijl er steeds meer auto's aan komen rijden. Een flesje water is ook ok voor n en we gaan weer naar beneden. 

Het is eerst nog wat zoeken met de navigatie maar dan rijden we toch op de la Peguela, `1821meter hoog. En ook hier kom je gewoon wielrenners tegen, ik vind het bewonderingswaardig dus we zwaaien maar naar hun.  We maken een stop bij een watervalletje waar we ook wat foto's maken en even de benen kunnen strekken. Het is inmiddels weer aardig zonnig en warm geworden, 28 graden.

De afdaling gaat weer "swingend" totdat we achter een auto aan komen te rijden, dat rijdt dan toch niet meer zo lekker, je kunt je eigen snelheid cq ritme niet rijden. 

En dan wordt het wel tijd voor een kopje koffie maar of de duvel er mee speelt, geen restaurant of hotel te zien of als we er een zien is het niet open. Je merkt dan toch dat het ook hier veel draait om de wintersport want al die gelegenheden, zeker boven in de bergen zijn gesloten. 

Dan rijden we een dorpje in en stoppen bij een klein hotel wat Richard kent omdat hij daar jaren geleden heeft overnacht met een vriend waarmee hij off-road ging rijden in Andorra. Maar helaas, het werd alleen een fotomoment want ook dit hotel is dicht. Of het komt door het tijdstip maar zelfs het kerkje wat er staat is gesloten. Dan maar verder naar beneden en weer terug naar de doorgaande weg.

Daar zie we inderdaad iets wat open is en daar stoppen we. Dit is de eerste keer hier waarvan we naderhand zeggen hier komen we nooit meer. Het is dat we erg veel dorst en honger hadden, we bestellen netjes iets van de kaart en dat het eigenlijk alleen een voorgerecht is moet niks mogen uitmaken maar doet het toch. Het eten smaakte lekker, niks mis mee maar dat mijn bord bijna, wat heet bijna, onder mijn neus wordt weggehaald als ik zit te eten daar ben ik niet van gediend. De ober schrok van de reactie van zowel mij als van Richard. Hij bleef maar dralen rondom ons en toen ik de laatste olijf ophad en mijn mes neerlegde kon hij toch eindelijk  het bord meenemen, Dat van Richard had hij allang meegenomen. Nog niet meegemaakt ,hier niet maar ook niet in Spanje of Frankrijk. En het was nog duur ook.

We waren voor ons doen vroeg terug in het hotel maar dat was een keertje fijn, we hebben de laatste dagen erg veel gereden wat erg geweldig was maar nu het weer zo warm werd is een siësta laat in de middag ook wel eens lekker voor deze oude dame.

Morgen de laatste motordag van deze vakantie op nar Spanje!

Tot morgen