Dan is de vakantie voorbij, de terugreis in 2 dagen

Na een lekker etentje op de boulevard woensdagavond in Luc Sur Mer gaan we donderdagochtend onze grote tent afbreken om weer naar huis te gaan. Het is gelukkig droog maar het waait erg hard vandaag wat prima is voor de tent om goed droog te worden. 

Afbreken is niet zo leuk als de boel opbouwen het betekent namelijk ook het einde van een mooie, indrukwekkende tijd in dit deel van Normandie. We doen het allemaal op ons gemak, tenminste ik dan want van de tent en de boel in de aanhangwagen pakken moet ik afblijven dat kan Richard veel beter. Ik ben van kleine spulletjes inpakken, brood met ei maken voor onderweg voor de lunch en de laatste boel afwassen. De overbuurtjes komen ook nog even een praatje maken, Roel en Joke. Was leuk hun te leren kennen en wat indrukken van hier te delen. Joke zet haar man nog effe op de foto met Richard op de motor met aanhanger en dan rijden we naar huis. We hebben het goed gehad hier op deze plek, deze camping.

Het eerste stuk rijden we nog heerlijk door de mooie dorpjes en zo komen we ook over de Pegasus Bridge in Benouville. De brug kreeg deze naam omdat op 5 juni om 23.00 vele Britse zweefvliegtuigen hier  landen om de brug veilig te stellen wat ook lukte. Tevens werd een brug in Ranville ingenomen en landen er parachutisten om de batterij in Merville te veroveren.  Effe gewoon een stukje historie zo tussendoor voor de geinteresseerde lezer. 

Omdat het erg hard waait en in ieder dorpje er veel drempels liggen, de sloten van de aanhangwagen zijn wat ontzet en het is vermoeiend sturen zo de hele weg naar huis ,besluiten we om toch via de tolwegen naar huis te gaan. Het is nog een heel eind, we moeten ongeveer 880 km rijden om thuis te komen. Ja, en dat is eigenlijk ook al het afscheid van deze mooie omgeving. Het oogt hier allemaal heel gezellig. Ik weet nu ook waarom er zoveel bloemen overal te zien zijn, er zijn hier veel dorpen die Ville de Fleury zijn, staat althans zo aangegeven. Maar waar al die veldbloemen en voornamelijk de klaprozen door komen, ik weet het niet maar ik vind het prachtig zo langs de kant van de wegen. En dat zie je dus niet als je via de tolweg gaat maar ja aan alles komt een eind.

 Omdat het zo hard waait is het erg vermoeiend voor Richard om te sturen, hij moet "tegen de wind hangen" zoals hij dat noemt. .Om ongeveern17.00 uur gaan we op zoek naar een camping voor een nacht zodat we morgen uitgerust verder kunnen en misschien is de wind dan wat gaan liggen.  We vinden een camping in Cambray met een plekje bij het water waar verder alleen maar stacaravans staan. Maakt niet uit, we hebben wat gegeten bij een friterie zoals dat hier heet, drinken nog een biertje en wijntje en gaan slapen.

Vrijdag om 7.00 wakker, eerst koffie dan een broodje eten en moet de tipi weer afebroken worden, ons keukentje weer ingepakt en kunnen we om 9.00 onze weg vervolgen. Het is inderdaad wat minder gaan waaien, de zon schijnt, op naar ons eigen huiske. Eerst nog een stukje door de dorpen en dan , jawel de snelweg op. 

De route is als volgt voor wie het wilt weten: richting Vallencenes, Mons,Brussel, Antwerpen, Eindhoven en via de A50. Om 14.30 rijden we bij ons de straat in. 

We zijn weer thuis en wat doe je dan als je thuis bent: uitpakken en wassen, wassen en natuurlijk meteen om 18.00 onze hond Moonlight ophalen want die was ook uit logeren. En wat is ie blij als hij me ziet. Home sweet home maar wat was het mooi in Normandie.

Een ieder die daar nog nooit is geweest zou dit toch eens moeten doen. Je gaat weer eens beseffen door wie en  bovenal met hoeveel strijd en inzet van velen wij in vrijheid kunnen leven. Wat is daar een strijd geleverd en wat is het goed te zien dat in Normandie er zoveel aan gedaan is om dit te eren met zoveel respect. Daar heeft een stukje geschiedenis plaats gevonden wat wij nooit mogen vergeten.

"They will never forgotten"