The way home en weer thuis

Ons reisverhaal begon 14 dagen geleden en zoals ieder verhaal heeft dit ook een einde wat ik nog niet beschreven heb. Zo'n laatste vakantiedag en de terugreis zijn erg intensief en er moet effe tijd en gelegenheid zijn om alles wat er dan gebeurt op te schrijven. Dat lukt niet als je twee dagen onderweg bent maar nu we weer thuis zijn en alles opgeruimd is, de hond weer fijn thuis is na zijn logeerpartij in de kennel en het "gewone" leven weer voor de deur staat is de rust er om die laatste reisdagen toch op te schrijven, als afronding van een geweldig mooie tijd.

De laatste vakantiedag in Andorra zijn we voor de laatste keer richting grens met Frankrijk gereden. Dat is ook de weg die we moeten nemen als we weer naar huis rijden alleen dan gaan we via de tunnel maar nu kiezen we met de motor de mooiere weg er naar toe, een weg die zich omhoog slingert met de ons zo geliefde bochtjes en nog meer bochtjes. We stoppen in een "winkeldorp", om toch wat dingetjes te kopen voor onszelf en voor de familie. Alleen wij zijn geen shoppers, het is lekker warm in je motorpak dus met een half uurtje hebben we het daar wel gezien. We drinken een laatste  cafe Americano op een klein terras, waar ik nog een discussie heb met de ober omdat ik om "leche"(melk) vraag. Dat hoort niet bij cafe Americano en daarom betaal je de melk apart. Dat is dan voor het eerst sinds we hier zijn , maar ik heb geen zin in die discussie die je toch gaat verliezen dus we betalen gewoon 3 consumpties, 2 koffie en 1 melk.

Daarna rijden we op ons gemak terug via de slingerende weg, nog even door Andorra del Vella en dan is het toch tijd om de spullen in te pakken. Richard moet nog een valbeugel aan de motor schroeven, die schroeven waren er afgetrild ergens onderweg tijdens de heenreis, omdat de motor anders niet goed vastgemaakt kan worden aan de aanhanger. De schroeven hebben we die ochtend gehaald in een garage dicht bij het hotel, we hoefden niets daarvoor te betalen, dat kan daar  dus ook. De motor zet hij alvast op de aanhanger en de auto en aanhanger worden nu voor het hotel neergezet, goed in het zicht. Ik pak intussen de kleren en andere spullen in zodat we 's ochtends na het ontbijt direct wegkunnen. Bij het diner verrast onze vaste ober ons met een fles champagne van het huis als afscheid, wat wij in dank en met genoegen hebben opgedronken.

Na het ontbijt op woensdagochtend vertrekken we om 9.00 uur naar Saint Claire waar we zullen overnachten bij onze press van de Confederates. Hij en zijn lieve vrouw wonen in een klein dorp, 180 inwoners in de zomer Om daar te komen moeten we 150km door het oude Franse platteland rijden, Ik weet niet of iemand weet wat ik daarmee bedoel, maar allemaal kleine wegen, hier en daar een huis, schitterend om te zien maar niet zo geweldig te rijden met auto en motor op aanhanger. Maar het is oh zo de moeite waard als we in Saint Claire aankomen bij het clubhuis en hartverwarmend onthaald worden. We overnachten bij hun in een huis wat al erg oud is en al 4 generaties in het bezit is van zijn vrouw.. In een woord zo mooi, zo authentiek.  Er is een klein binnenhof vol met bloemen en planten en een apart gastenverblijf. Na een gezellige avond en laat diner gaan we slapen om s morgens om 8 uur verder te rijden, en nu naar huis. 

En dat is ook goed, aan alles komt een eind en na een hele fijne vakantie, waarin we veel hebben motorgereden en ontzettend veel gezien hebben voelt het ook goed om weer naar je eigen plekje te gaan. 

Na een uurtje weer door het platteland gereden te hebben komen we op de snelweg en dat is saai, en nog eens saai maar bovenal erg druk, Als we tegen 12.00 uur bij Parijs aankomen is het heel erg druk, we doen er anderhalf uur over om Parijs voorbij te rijden. Daarna valt he qua drukte mee, wat heet maar we hebben verder geen files of zo gehad, wel af en toe langzaam rijdend maar gestaag vorderen we dan richting Ottersum. Als we op de A73 rijden bel ik snel de kennel want we gaan het halen om voor 19.00 uur Moonlight op te halen, want als we eenmaal thuis zijn moet ook onze hond thuis zijn. Om kwart voor 7 ben ik bij de kennel, heerlijk om zo enthousiast en blij begroet te worden door ons manneke. Als hij  Richard ziet is alles weer goed, we zijn weer allemaal thuis, veilig en wel.

En nu is het dan zondagavond, Richard heeft zijn spullen weer klaar liggen voor morgen om te gaan werken, de vakantiespullen zijn weer opgeborgen, de aanhanger weer terug gebracht naar de eigenaar en het gewone, normale leven gaat weer beginnen morgen.

Het was een heerlijke tijd in Andorra, we hebben genoten, veel gezien maar bovenal ook bijzondere mensen ontmoet, onze Duitse bikervrienden waar we zeker mee in contact blijven omdat het zo speciaal en goed was. Voor mij persoonlijk was het een reis waarin de nare tijd van vorig jaar, de pijn en verdriet uit mijn hoofd "gewaaid" zijn en er rust voor terug is gekomen, rust en blijheid dat mijn lijf weer in staat is om met mijn man, met de motor, wij samen on the road dat weer te mogen en kunnen doen. En daar ben ik ontzettend dankbaar voor. 

Laat ik een ieder van jullie meegeven te genieten van iedere dag en die dingen, samen met je geliefde of alleen, te doen waar  je blij van wordt en je een goed gevoel geven. Stel niet alles uit, leef je leven nu en bovenal: geniet. 

Tot de volgende keer!