dag 4 Normandie Omaha Beach en War Cemetries

Vandaag hebben we voor het eerst uitgeslapen. jawel we stonden pas om 9.00 uur op, iets te veel wijn en bier een keer genuttigd en dat moet kunnen als je vakantie hebt. Voor het ontbijt moet Richard effe met de motor naar de bakker voor een vers stokbroodje, niet dat het erg ver lopen is maar met een motor voor de tent loopt hij niet. Tegen 11.00 uur vertrekken we dan richting Omaha Beach.

Als we nog geen uurtje onderweg zijn zien we ineens langs een doorgaande weg een oorlogskerkhof van de Canadezen. De Canadese vlag hangt er maar is ook op het parkeergedeelte geschilderd. Het is er ongelofelijk mooi aangelegd. Met aan de zijkanten hele grote bomen , rechts een prieeltje waar je een berichtje kunt achterlaten in een boek en dan de rijen met kruizen. Voor ieder graf is een heus bloemperkje met rozen struiken, lavendel en andere bloeiende planten aangelegd. En dat bij  ieder graf, bijna 1600 gesneuvelden liggen hier. Dit stuk grond is door de bevolking geschonken uit respect, heel mooi en bijzonder. Het is hier vredig, hoe raar dit woord nu klinkt in deze context. We laten een berichtje achter in het boek.

Via allerlei kleine weggetjes en mooie oude dorpjes vind Richard het huis wat gebruikt is in de film "The Longest Day". waar die Fransman de bevrijders begroette met een fles wijn. Hoog op een heuvel met uitzicht op een kleine inham aan de zee met rotsen die uitstaken in de zee. Er is niemand alleen hebben de zwaluwen inmiddels bezit genomen van het huis.

We rijden verder naar Omaha Beach. De weg leidt naar een resort met die naam met jachten en boten in de baai. Niet de Beach die wij bedoelen, is ook raar vinden wij.. Als we verder rijden stoppen we bij een erg groot Amerikaans oorlogskerkhof. Eigenlijk is het meer dan dat. In de bezoekersruimte laten ze bij iedere naam een foto zien met naam en toenaam . Als je verder loopt, het loopt naar beneden af zie je aan de rechter kant Omaha Beach liggen, Je loopt eigenlijk door een park en dan kom je bij alle graven. Het is indrukwekkend het grote aantal kruizen wat je hier ziet. Je kunt niet langs de graven lopen omdat het gras door het slechte weer niet betreden mag worden. Het voelt hier anders als op het Canadese kerkhof, misschien komt het door het gemis van bloemen bij de graven , de grote hoeveelheid aan kruizen maar eigenlijk meer nog het ontzettend grote monumentale herdenkingsplaats waar heel groot op de muur Operation Overlord getekend is.  Het is erg steriel, erg Amerikaans ook door de bewaking die je overal ziet.we maken wat foto's en gaan verder naar Omaha Beach.

Dit is een beetje een teleurstelling. Ook hier weer is alleen een heel groot monument geplaatst, parkeerplaatsen met hier en daar een restaurant. Anders als bij Gold Beach en Juno Beach waar het zo zichtbaar nog is wat daar is gebeurd door de achtergelaten pontons en landingsvaartuigen in de zee. 

We drinken op een terrasje en bakje koffie en gaan de rest van de dag lekker gewoon motorrijden, gewoon sturen, bochtjes rijden, genieten van de mooie omgeving, de oude huisjes en laten de oorlog even voor wat het is. Richard vind nog steeds de meest kleine weggetjes om te rijden, soms kom je gewoon direct , langs de tuinen van de mensen. OP de terugweg doen we nog wat boodschappen, hoort er gewoon bij he als je kampeert ,anders hebben we niets te drinken en eten vanavond. Om half 7 zijn we terug, moe maar voldaan.