Dag 3 in Normandie indrukwekkend

Vandaag ook weer bijtijds wakker om 8.00, vogels zijn prima als wekker. De dag begint bewolkt maar zoals we al eerder merkte trekt de lucht tegen het middaguur helemaal open en schijnt de zon volop en is het zweten in de motorkleding.

Om 10.00 uur vertrekken we , Richard heeft weer de meest prachtig kleine weggetjes gevonden door mooie, oude dorpjes en soms een weg met lekkere bochtjes. Tegen het middaguur komen we aan in Con Seules Sur Mer, Juno Beach. Er staat daar nog een bijna geheel intacte bunker waar ik een stukje in ben gelopen, gekropen bijna. Je merkt dan hoe klein die ruimte eigenlijk is waar men stond om het geschut te bedienen. Ben er snel uitgegaan, kreeg er koude rillingen van.

Je hoort op het strand geen meeuwen, helemaal niet, het is er stil. Als je weer terug loopt, meer land inwaarts hoor je pas en zie je pas meeuwen, bizar.

Daarna doorgereden naar Gold Beach. Als je daar aan komt zie je de kazematten staan. Hier waren de Sherwood Rangers geland en worden hier ook geëerd met een monument. Je ziet tot aan de horizon nog verschillende landingsvoertuigen liggen in de zee en je ziet nu ook hoe ver de soldaten nog moesten lopen naar het strand. Ook hier geen zeemeeuw te zien of te horen. Ik weet dat ik een grote verbeeldingskracht heb maar als je hier staat, je ziet al die stille getuigen in de zee liggen, je kijkt naar het strand dan is het geschreeuw, de angst, het bloed te ruiken. Al die jonge mensen, voor onze vrijheid.

Dan door naar Arromanches. In het Musee Debarquement komen we een oude legionair met zijn vrouw tegen die Richard aanspreekt omdat hij op zijn motorvest een parawing draagt en of hij ook legionair was, is. Nee hoor, deze Wing heeft Richard gekregen. Hij vertelt dat zij vrienden hebben die nu 90 jaar zijn en die hier in Arromanches gevochten hebben, Wij vragen hem ons respect voor zijn vrienden aan hun over te brengen wat hij ook zal doen.

Ook hier zie je in de zee landingsvaartuigen liggen en zie je een Shermantank staan. Richard liet mij ook een duits antitankgeschut zien waar grote gaten ingeschoten waren.

Buiten al deze oorlogs "getuigen"  is Arromanches een prettig druk plaatsje waar je wel veel scholieren onder begeleiding ziet lopen. Dat is een wat andere invulling van een schoolreisje als vaak bij ons het geval is. We lunchen hier en gaan dan weer verder.

Wat is Normandië mooi, geweldig karakteristieke dorpjes, veel huizen die ommuurd zijn en anders een groot hekwerk hebben staan. Langs de kant van de weg valt me op dat er hier erg veel klaprozen bloeien, ik kom ze overal tegen. We komen ook door nieuw gebouwde dorpen maar die hebben geen karakter, ik hou niet van nieuwbouw. In een klein dorpje waar we even stoppen zien we ook hier weer een monument voor de gevallenen uit de eerste en de tweede wereldoorlog. Een klein bloemenperk ervoor, een krans bij het monument. Ook dit zie je vaker in elk dorp.

Langzaam aan rijden we richting onze camping en als we door Caen rijden zien we ook hier veel politie om een groepje donker gekleurde Afrikaanse jonge mannen, mobieltjes in de hand er van te weerhouden richting de ferry te gaan of verder de stad in. Ik  blijf het een bizar iets vinden dit van dichtbij te zien.

Vol van alle indrukken van vandaag besluiten we om gewoon iets klaar te maken op de camping i.p.v. uit te gaan eten, het was een indrukwekkende dag wat mij eens te meer doet beseffen hoeveel er voor nodig is geweest, hoeveel jonge mensen hun leven hebben verloren zodat wij nu in vrijheid leven. hoewel de uitspraak om in Nederland een motorclub te verbieden doet bij mij de vraag stellen wat is nu vrijheid? 

Love & Respect.